Posted in Meyjar, Norður-Afríka, Píslarvottar on 8.8.2019| Leave a Comment »
Apollonia mey frá Alexandríu í Egyptalandi vildi ekki afneita kristinni trú, svo að allar tennurnar í henni voru brotnar árið 249 og hún síðan brennd á báli. Hún er verndardýrlingur þeirra, sem fá tannpínu. Biðjið til hennar! Minningardagur Apolloníu er 9. febrúar.
Per Einar Odden @ Den katolske kirke i Norge
Posted in Norður-Afríka, Píslarvottar on 20.5.2018| Leave a Comment »
Castus og Aemilius í Norður-Afríku voru handteknir fyrir að vera kristnir. Þeir voru pyntaðir, afneituðu þá trú sinni og var sleppt. Þeir iðruðust þess, voru aftur handteknir og í það sinn brenndir á báli. Messudagur þeirra er 22. maí.
Per Einar Odden @ Den Katolske Kirke i Norge
Ökumenisches Heiligenlexikon (Castus)
Ökumenisches Heiligenlexikon (Æmilius)
Posted in Norður-Afríka, Píslarvottar on 20.5.2018| Leave a Comment »
Fátt er um þessa konu vitað með vissu. Hún kann að hafa verið frá Norður-Afríku og ánauðug. Hún er sögð hafa verið krossfest á Korsíku, því að hún vildi ekki afneita kristinni trú. Ef til vill drápu serkir hana. Hún er verndardýrlingur Korsíku. Hún á messudag 22. maí.
Per Einar Odden @ Den Katolske Kirke i Norge
Posted in Norður-Afríka, Píslarvottar on 8.5.2018| Leave a Comment »
Viktor Márus var upprunninn í Máritaníu, kenndur við ættland sitt til aðgreiningar frá samnefndum helgum mönnum. Hann fór til Ítalíu og gerðist hermaður. Hann eyðilagði heiðin altöru, var handtekinn, píndur grimmilega og hálshöggvinn. Messudagur heilags Viktors er 8. maí.
Posted in Norður-Afríka on 29.4.2018| Leave a Comment »
Guðspjallamaðurinn Markús á messudag 25. apríl. Pétur postuli er álitinn hafa verið helzti heimildarmaður að frásögninni í guðspjalli hans. Markús er sagður hafa stofnað kirkjuna í Alexandríu í Egyptalandi. Tákn hans er vængjað ljón.
Per Einar Odden @ Den Katolske Kirke i Norge
Posted in Biskupar, Kirkjufeður: Grískir, Kirkjufræðarar, Norður-Afríka on 14.8.2009| Leave a Comment »
Αθανάσιος kirkjufaðir ólst upp í Alexandríu í Egyptalandi og naut ágætrar menntunar. Hann vígðist djákni árið 318 og gerðist ritari hjá Alexander, sem var biskup í borginni. Sem slíkur fylgdi hann biskupi á fyrsta almenna kirkjuþingið, sem var haldið í Níkeu 325. Aríusarvilla kom til sögu 319, og Aþanasius talaði gegn henni á þinginu, sem einnig snérist gegn henni, og varð þá til Níkeujátningin, sem síðan hefur verið mikilvægur grundvöllur. Alexander dó 328, og þá var Aþanasius kjörinn biskup í Alexandríu og 20. patríarki egypzku kirkjunnar. Því miður tókst ekki að kveða niður Aríusarvillu á þinginu, og einkum reyndist hún eiga skjól við keisarahirðina. Af þeirri ástœðu sætti Aþanasius ofsóknum, jafnvel hervaldi, og varð alloft í 45 ára biskupsdómi sínum að fara í útlegð, samtals í mörg ár, en á meðan var reynt að setja andstœðinga hans á biskupsstólinn. Það var ekki fyrr en almenningur í Alexandríu loks gerði uppreisn 366 og krafðist þess að fá biskupinn sinn til baka, að þessum hremmingum linnti. Kannski hefur enginn biskup jafn oft þurft að svara fyrir kenningu sína, og ævinlega reyndist hann boða trúna hreina. Hér eru ekki efni til að rekja þessa stormasömu kirkjusögu. Aþanasius var sem traustur brimbrjótur, og þess njóta kristnir menn nú og á öllum öldum. En hann er enn gagnrýndur, einkum hjá Gyðingum (sjá til dœmis hér, texti frá 1901) en einnig sumum öðrum frœðimönnum, sem kjósa að treysta bezt fornum andstœðingum hans. Við þennan heilaga patríarka er kennd Aþanasiusarjátningin (sjá hér, hér og hér; samin undir áhrifum af kenningu hans, frekar en hann hafi ritað hana sjálfur). Hann ritaði margt, einkum um trúvörn og guðfrœði, sem er sígild lesning. Og einkar gott er að lesa ævisöguna, sem hann ritaði um vin sinn, heilagan Antonius, en hjá honum leitaði biskup stundum skjóls á útlegðarárum sínum. Heilagur Aþaníusar var útnefndur kirkjufrœðari 1568. Messudagur hans er í rómversk-kaþólsku kirkjunni 2. maí (dauðadagur patríarkans; hans einnig minnzt á þeim degi í ensku biskupakirkjunni og lutherskum kirkjum), í flestum orþódoxum kirkjum 18. janúar og í koptísku kirkjunni 15. maí (þann dag 1973 kom helgur dómur hans til Egyptalands, hafði lengi verið á Ítalíu, en Páll VI. páfi ákvað að senda hann heim).
Í koptísku kirkjunni er haldin hátíð til minningar um kraftaverk, sem Drottinn gerði á heilögum Aþanasiusi: Þegar Constantius keisari játaðist undir Aríusarvilluna [eða afbrigði af henni], sendi hann mann að nafni Gawargios til Alexandríu, til að yfirtaka biskupsembættið, og með honum fóru 500 riddarar, sem áttu að drepa fólkið, ef það tœki ekki við þessari kenningu. Fáir játuðu henni, og margir voru drepnir, en Aþanasius stökk í útlegð. Eftir sex ár fór hann hins vegar til Constantinopel og gekk fyrir keisarann, krafðist þess að verða aftur settur í embætti sitt eða fá að líða píslarvætti. Constantius lét þá flytja hann út í bátkænu og á haf út, án matar, drykkjar eða hjálparmanns, til að hann sálaðist úr hungri og þorsta eða drukknaði, án þess að vera beinlínis drepinn. En Guð lét engla sína fœra biskupi mat og drykk og bátinn ná til Alexandríu á þremur dögum. Þegar hinir trúuðu sáu þetta, glöddust þeir og tóku á móti honum með kertum og lofsöngvum, fylgdu honum til kirkju og ráku Gawargios og fylgismenn hans á burt (sjá hér).
Þegar Athanasius dó, vakti yfir honum djákni að nafni Tímoteus, sem sá erkiengilinn Mikjál koma og taka sál biskupsins, sem hafði á sér sömu mynd og líkaminn, og bera hana upp til himins. Á þeirri stundu sá hann einnig fjölda engla og heyrði þá þakka Guði fyrir að gera sína heilögu dýrðlega.
Verk eftir heilagan Aþanasius má meðal annars finna hjá: 1) Bibliothek der Kirchenväter, 2) Christian Classics Ethereal Library, 3) Documenta Catholica Omnia, 4) Eternal Word Television Network, 5) New Advent, 6) Newman Reader og 7) Paul Halsall.
Bargellini, Piero @ Santi, beati e testimoni
Benedictus XVI (ávarp 20. júní 2007)
Bright, William (1890)
Budge, Ernest Alfred Wallis (1915)
Bush, Robert Wheler (1888)
Butler, Alban @ Sacred Texts Archive
Cavallera, Ferdinand (1908)
Christian Cyclopedia @ The Lutheran Church, Missouri Synod
Clifford, Cornelius @ The Catholic Encyclopedia (1907)
Coptic Orthodox Church Network
Dictionnaire de Théologie Catholique
Davis, Glenn @ The Development of the Canon of the New Testament
Forbes, Frances Alice (1919)
Friedrich-Alexander-Universität, Erlangen-Nürnberg
Hieronymus (87. kafli)
Hoss, Karl (1899)
Jones, Terry @ Star Quest Production Network
Kaye, John (1853)
Kiefer, James @ Anglican Resource Collection
Marlowe, Michael @ Bible Research
Möhler, Johann Adam (1844)
Odden, Per Einar @ kaþólska kirkjan í Noregi
Pell, G. A. (1888)
Reynolds, Henry Roberts (1889)
Sierves de los Corazones Traspasados de Jesús y María
Stadlers Vollständiges Heiligenlexikon
Stülcken, Alfred Johann Friedrich (1899)
Voigt, Heinrich (1861)
West, Aaron @ Fourth-Century Christianity
Wikipedia (enska)
Wikipédia (franska)
Wikipedia (hollenzka)
Wikipedia (ítalska)
Wikipédia (portúgalska)
Wikipedia (spænska)
Wikipedia (þýzka)
Zima, Jeremy @ Fourth-Century Christianity
Posted in Norður-Afríka, Reglufólk, tagged Abbot, Anthony the Great, Egypt on 11.8.2009| Leave a Comment »
Heilagur Antonius fœddist í sveitaþorpi í Mið-Egyptalandi og ólst upp hjá foreldrum sínum, sem kenndu honum kristilegar dyggðir. Þau dóu, þegar hann var um tvítugt. Pilturinn erfði allmiklar eignir og fékk til forsjár litlu systur sína. Svo var það einhverju sinni, þegar Antonius gekk til kirkju, að hann fór mjög að hugleiða, hvernig postularnir yfirgáfu allt (Mt 4.20) og hvernig fólk í frumkristninni seldi eigur sínar handa fátœkum (P 4.34-35). Þennan dag hljóðaði texti guðspjallsins: Jesús sagði við hann: “Ef þú vilt vera fullkominn, skaltu fara, selja eigur þínar og gefa fátœkum og þú munt fjársjóð eiga á himnum. Kom síðan og fylg mér” (Mt 19.21). Þetta tók Antonius til sín, fór heim, gaf nágrönnum hluta af jarðeign sinni og seldi afganginn en gaf síðan fátœkum mest af andvirðinu, hélt aðeins eftir nokkru til að framfœra sig og systur sína. En aftur heyrði Antonius í kirkjunni guðspjall, sem varð honum umhugsunarefni: Hafið því ekki áhyggjur af morgundeginum. Morgundagurinn mun hafa sínar áhyggjur. Hverjum degi nœgir sín þjáning (Mt 6.34). Hann kom nú systur sinni fyrir í húsi, sem ætlað var meyjum (líklega fyrsta kristna nunnuklaustur, sem finnst getið), gaf svo fátœkum allan afganginn af eigum sínum og gekk út í eyðimörkina. Þetta var árið 272.
Hann settist að í litlum kofa, vann fyrir brauði sínu og las í Heilagri Ritningu á daginn en baðst fyrir á nóttinni. Hann hafði aldrei annað til matar en brauð, salt og vatn, sem hann neytti eftir sólsetur, stundum aðeins þriðja eða fjórða hvern dag. Hann svaf á sefmottu á gólfinu og beitti líkama sinn hörðu, áleit hann þurfa á meinlætum að halda, til að fylgja sálinni í því að breytast til batnaðar. En Antonius var ekki á mjög afskekktum stað og þráði meiri einveru, svo að næsta ár fluttist hann enn lengra út í eyðimörkina, fann fornan grafreit og dvaldist í 13 ár niðri í yfirgefinni grafhvelfingu. Þar ásóttu hann púkar í allra kvikinda líki (sjá mynd), og eitt sinn fannst hann liggjandi svo slasaður, að allir hugðu hann dauðan. En með Guðs hjálp hélt hann lífi og hafði jafnan betur í þessari baráttu.
Antonius þráði enn meiri einveru, svo að hann fór austur fyrir Níl og settist að í rústunum af herbúðum, sem höfðu verið reistar á fjallstindi í eyðimörkinni við Rauðahaf. Þaðan voru þrjár dagleiðir til mannabyggða, og enginn átti leið þangað, nema tvisvar á ári kom vinur hans með brauðpoka, sem hann kastaði yfir virkismúrinn, til að láta sem minnst á sér bera. En Satan situr hvarvetna um sálirnar, ekki sízt í eyðimörkum, og í heilan áratug mátti Antonius berjast gegn margvíslegum freistingum. Hann yfirvann þær, og þar kom árið 306, að hann tók sig upp til að leiðbeina meðbrœðrum sínum, sem vildu nálgast Guð með því að lifa sem einsetumunkar.
Antonius stofnaði nú klaustur í Fayum. Hver munkur bjó í einveru út af fyrir sig, en þeir komu þó saman til messugerðar og daglegrar vinnu. Hann var þeim andlegur leiðtogi og þeir kölluðu hann abba, sem þýðir faðir en var notað um einsetumenn, sem höfðu dvalið lengi í eyðimörkinni og sannað sig sem þjóna Guðs. Þaðan er orðið ábóti dregið, þótt merkingin sé önnur. Antonius heimsótti oft klaustrið í Fayum en settist aldrei varanlega þar að eða í neinu öðru klaustri.
Ofsóknir gegn kristnu fólki hófust árið 311, og þá fór Antonius í skyndingu til Alexandríu, til að hvetja fólkið að gefast ekki upp. Þegar friðvænlegra var orðið, snéri hann aftur til klaustursins í Fayum en stofnaði fljótlega annað klaustur, í þetta sinn í Pispir (nú Der el Memum) austan við Níl (handan við Krokodilopolis). Síðan hélt hann enn út í eyðimörkina og settist að í helli (sjá mynd) uppi á mjög afskekktu fjalli, sem heitir Kolzim (einnig Quzlum) og stendur við Suezflóa. Þar átti hann heima til æviloka, rœktaði dálítinn jurtagarð og bjó til mottur og körfur úr pálmablöðum. Með honum var löngum lærisveinn, sem hét Makarios og tók á móti gestum, leyfði þeim ýmist að tala við meistara sinn, ef erindi þeirra var andlegs eðlis, eða greiddi sjálfur götu þeirra, ef svo var ekki. Öðru hverju fór Antonius ofan af fjallinu, til að kenna og lækna í klaustrinu í Pispir. Og einu sinni fór hann til Alexandríu, að beiðni heilags Aþanasiusar vinar síns, til að tala á móti Aríusarvillunni, sem þótti mjög áhrifamikil ræða, og jarteinir urðu í þeirri för.
Í handriti nokkru segir, að Antonius hafi síðla ævinnar heimsótt einsetumanninn heilagan Pál frá Þebu, sem hann þekkti ekki, en engill vísaði honum veginn. Þeir settust, og hrafn kom fljúgandi með brauð handa þeim, sem Páll sagði hafa gerzt á hverjum degi í 60 ár, og nú hefði Guð sent Antonius til að grafa sig. Hann bað um að verða búinn til graftrar í skikkjunni, sem Aþanasius hefði gefið Antoniusi. Hún var geymd í Pispir, og þangað fór Antonius að sœkja hana. Þegar hann kom aftur, var Páll dáinn og hafði verið að biðjast fyrir. Nú birtust tvö ljón og rótuðu upp gröf, sem Antonius lagði hann í.
Í árslok 355 fór Antonius í klaustrið í Pispir og sagði fyrir um dauða sinn. En hann var ófáanlegur til að halda þar kyrru fyrir og hélt fljótt aftur upp í hellinn á Kolzimfjalli. Þar dó hann 17. janúar, sem er messudagur hans, og var orðinn 105 ára. Hann hafði falið lærisveinunum Makariosi og Amaþas að grafa sig á leyndum stað á fjallinu. En gröfin fannst eftir nokkur ár, og helgur dómur Antoniusar var fluttur til Alexandríu en barst árið 635 þaðan til Konstantínópel og nær fjórum öldum síðar til Suður-Frakklands. Bein dýrlingsins eru nú í kirkjunni Saint-Julien í Arles (en í janúar 2008 voru þau flutt með viðhöfn til Ítalíu og nokkrum dögum síðar heim aftur). Messudagur hans er 17. janúar.
Hefðbundið er að telja heilagan Antonius upphafsmann kristins munklífis, því að hann kom á hinum fyrstu samfélögum munka, en fleiri heilagir einsetumenn þekkjast frá sama tíma. Kross að lögun sem upphafsstafurinn T er kenndur við Antonius, einkennismerki margra munka. Fróðleik um hann er að finna á ótal mörgum stöðum, sem verðugt er og skylt um svo mikilsverða fyrirmynd allra munka og annarra kristinna manna. Merkust er ritsmíð eftir heilagan Aþanasius kirkjufrœðara, en þeir heilagur Antonius voru nákunnugir. Lítið eitt af textum finnst eignað þessum ágæta eyðimerkurföður (sjá hér og hér).
Acta Sanctorum (Ianuarii, tomus II, p. 107-162, prentað 1643)
Borrelli, Antonio @ Santi, beati et testimoni
Butler, Edward Cuthbert @ The Catholic Encyclopedia [1907]
Heilagra manna sögur, I. bindi (C. R. Unger gaf út 1877, varðandi Antonius einkum eftir handritinu AM 234 fol)
Jones, Terry H. @ Star Quest Production Network
Odden, Per Einar @ kaþólska kirkjan í Noregi
St. Charles Borromeo Catholic Church @ Picayune, Mississippi
Wikipedia (enska)
Wikipédia (franska)
Wikipedia (ítalska)
Wikipedia (norska)
Wikipedia (spænska)
Wikipedia (þýzka)
Posted in Biskupar, Kirkjufeður: Latneskir, Kirkjufræðarar, Norður-Afríka on 3.8.2009| Leave a Comment »
Aurelius Augustinus kirkjufaðir og kirkjufrœðari fœddist í Tagaste í Numidiu í Norður-Afríku, sagður Berbi að ætt en foreldrar hans rómverskir borgarar. Patricius faðir hans tók ekki kristni fyrr en skömmu fyrir andlát sitt 371 og hafði lengst látið sér fátt um hana finnast. En móðir Ágústínusar, sankti Monika, ól son sinn upp í kristinni trú, þótt ekki væri hann skírður. Hann var settur til mennta og lagði helzt stund á mælskulist en síðar heimspeki, fór svo að grufla út í persneska sértrú og varð næsta afhuga kristninni. Að námi loknu, gerðist Ágústínus mælskukennari, lengst í Karþagó, svo skamma hríð í Róm, en 384 fékk hann kennarastöðu í Mílanó. Þar varð hann fyrir miklum áhrifum af nýplatónisma. En bœnir heilagrar Moniku og áhrif heilags Ambrósíusar ráku Ágústínus til að skoða hug sinn til kristinnar trúar. Haustið 386 iðraðist hann, tók sinnaskiptum og lét vorið eftir skírast, skömmu áður en móðir hans dó. Hann fluttist 388 til heimabœjar síns og stofnaði til dálítils samfélags í anda klausturlifnaðar. En árið 391 vígðist hann sem prestur og fór til Hippo Regius [nú Annaba í Alsír] þar í nágrenninu, til að vera aðstoðarmaður hjá Valeriusi biskupi. Þar kom hann einnig upp nokkurs konar klausturlifnaði, auk þess sem hann varð þekktur fyrir trúvörn og siðbótarviðleitni. Ágústínus tók 395 vígslu sem aðstoðarbiskup. Næsta ár varð hann síðan eftirmaður Valeriusar á biskupsstóli og gegndi því starfi til dauðadags. Eftir Ágústínus eru varðveittar 113 bœkur og liðlega 500 prédikanir, auk heldur 218 bréf, samtals ca fimm milljón orð (og nafn hans finnst fullt eins oft á netinu). Hann skýrði út ritninguna, sér í lagi rit eftir guðspjallamanninn Jóhannes og Davíðssálma, og ýmsa helztu lærdóma kristninnar, svo sem um Heilaga Þrenningu og náð Guðs, ritaði gegn villukenningum síns tíma, samdi sjálfsævisögu sína, Játningar (sem kom út á íslenzku í þýðingu Sigurbjörns Einarssonar), og síðast en ekki sízt geysimikið rit, sem heitir Borg Guðs, eitt þýðingarmesta verk nokkurs kristins höfundar. En örstutt fyrirsögn um regluhald hefur líklega reynzt áhrifamesta skrif Ágústínusar, því að ótölulegur fjöldi fólks hefur í 1.600 ár samið líf sitt að þeim leiðbeiningum. Á Íslandi var heilagur Þorlákur upphafsmaður slíks lifnaðar (af þeirri grein, sem kallast kanúkar). Heilagur Ágústínus dó 28. ágúst, meðan stóð á umsátri Vandala um borgina Hippo, og það er almennur messudagur hans. Helgur dómur hans hefur frá 723 verið í basilíkunni San Pietro in Ciel d´Oro í Pavia á Norður-Ítalíu. Ágústínus var 1295 útnefndur kirkjufrœðari: Doctor Gratiae. Þótt hann sé á Vesturlöndum álitinn hvað fremstur allra guðfrœðinga, einnig í kirkjudeildum margra mótmælenda, nýtur hann lítillar hylli í orþódoxu kirkjunum, sem sýnir fornan mun á kenningum (ef til vill jafnframt möguleika og farartálma í samkirkjulegri viðleitni).
Verk eftir Ágústínus
Documenta Catholica Omnia gaf út:
Heildarútgáfa (lætur nærri, frumgerð og þýðingar)
John Rotello OSA gaf út:
Hugleiðingar fyrir alla daga ársins
The Latin Library gaf út:
Nokkrar veigamiklar bækur í snotrum búningi
JesusMarie.com gaf út:
Bibliotheca Augustana gaf út:
Heildarútgáfa (skammt komin í ágúst 2009)
Nuova Biblioteca Agostiniana:
Fara verður beint inn á http://www.augustinus.it (krœkjur frábeðnar á þeim vef), velja tungumál, fara svo inn í skrár um bœkur og þaðan í einstök rit (mjög gott safn, bæði á latínu og ítölsku, margar athuganir neðanmáls).
Project Gutenberg gaf út:
Internet Sacred Text Archive gaf út:
Christian Classics Ethereal Library gaf út:
City of God and Christian Doctrine
Handbook on Faith, Hope and Love
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume I
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume II
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume III
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume IV
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume V
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume VI
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume VII
Nicene and Post-Nicene Fathers, Series I, Volume VIII
On Christian Doctrine (4 bœkur)
New Advent gaf út:
Ekki er sérstök yfirlitssíða hjá New Advent um þessar bœkur Ágústínusar, svo að betra þykir að telja þær hér upp, með krœkju á hvert einstakt verk, enda getur lesandi þá séð ensk nöfn þeirra.
Acts or Disputation Against Fortunatus
Against the Epistle of Manichaeus
Against Two Letters of the Pelagians
Answer to Letters of Bishop Petilian
City of God (22 bœkur)
Concerning Faith of Things Not Seen
Confessions (13 bœkur)
First Epistle of John (10 prédikanir)
Letters (162 bréf)
Merits and Remission of Sin, and Infant Baptism
On Baptism, Against the Donatists
On Care to Be had for the Dead
On Man´s Perfection in Righteousness
On the Catechising of the Uninstructed
On the Creed – A Sermon to Catechumens
On the Grace of Christ, and on Original Sin
On the Morals of the Catholic Church
On the Morals of the Manichaeans
On the Proceedings of Pelagius
On Two Souls, Against the Manichaeans
Our Lord´s Sermon on the Mount (2 bœkur)
Reply to Faustus the Manichaean
Selected Lessons of the New Testament (97 prédikanir)
The Ennarations, or Expositions, on the Psalms
The Harmony of the Gospels (4 bœkur: 150 kaflar)
The Predestination of the Saints – Gift of Perseverance
Tractats on the Gospel of John (124 útleggingar)
Eternal Word Television Network gaf út:
Ekki er sérstök yfirlitssíða hjá EWTN um bœkur Ágústínusar, en hér má leita að þeim innan um samtals 1.005 númer (sleppið rómverskum tölusetningum í leitinni), og fylgir nokkur fróðleikur um hvert verk. Þar eru einnig fleiri krœkjur, til að sœkja sér skrár í zip-formi. Bœkurnar eru í þetta sinn nefndar latneskum nöfnum, ef lesandi vill festa sér þau í minni, en allt er þetta samt á ensku.
Acta contra Fortunatum Manichaeum
Contra duas epistolas pelagianorum I-IV
Contra epistolam Manichaei quam vocant fundamenti
Contra Faustum Manichaeum I-XV
Contra Faustum Manichaeum XVI-XXI
Contra Faustum Manichaeum XXII
Contra Faustum Manichaeum XXIII-XXXIII
Contra litteras Petiliani I-II
De consensu Evangelistarum III-IV
De fide rerum quae non videntur
De gratia Christi et de peccato originali
De moribus Ecclesiae catholicae et de moribus Manichaeorum I-II
De nuptiis et concupiscentia I-II
De peccatorum meritis et remissione et de baptismo parvulorum I-III
De perfectione iustitiae hominis
De praedestinatione sanctorum et de dono perseverantiae
De sermone Domini in monte I-II
Enchiridion ad Laurentium (de fide, spe et caritate)
Ennarationes in Psalmos XXXI-XLI
Ennarationes in Psalmos XLII-L
Ennarationes in Psalmos LI-LIX
Ennarationes in Psalmos LX-LXVIII
Ennarationes in Psalmos LXIX-LXXV
Ennarationes in Psalmos LXXVI-LXXXV
Ennarationes in Psalmos LXXXVI-XCIV
Ennarationes in Psalmos XCV-CVI
Ennarationes in Psalmos CVII-CXVIII
Ennarationes in Psalmos CXIX-CXXIV
Ennarationes in Psalmos CXXV-CXXXIX
Ennarationes in Psalmos CXL-CL
Sermo ad catechumenos de symbolo
Sermones de Novo Testamtento I-X
Sermones de Novo Testamento XI-XX
Sermones de Novo Testamento XXI-XXX
Sermones de Novo Testamento XXXI-XL
Sermones de Novo Testamento XLI-L
Sermones de Novo Testamento LI-LX
Sermones de Novo Testamento LXI-LXX
Sermones de Novo Testamento LXXI-LXXX
Sermones de Novo Testamento LXXXI-XC
Sermones de Novo Testamento XCI-XCVII
Tractatus in epistolam Ioannis ad Parthos
Tractatus in evangelium Ioannis I-X
Tractatus in evangelium Ioannis XI-XX
Tractatus in evangelium Ioannis XXI-XXX
Tractatus in evangelium Ioannis XXXI-XLIV
Tractatus in evangelium Ioannis XLV-LX
Tractatus in evangelium Ioannis LXI-XCVIII
Tractatus in evangelium Ioannis XCIX-CXXIV
Páfarnir fjalla um heilagan Ágústínus
Pius XI: Ad salutem (bréf til biskupa 30. apríl 1930)
Ioannes Paulus II: Augustinum hipponensem (28. september 1986)
Ioannes Paulus II: Bœn 11. nóvember 2004 (1650 ár frá fœðingu Ágústínusar, helgur dómur hans í fyrsta sinn fluttur til Rómar)
Benedictus XVI: 1. ávarp (9. janúar 2008)
Benedictus XVI: 2. ávarp (16. janúar 2008)
Benedictus XVI: 3. ávarp (30. janúar 2008)
Benedictus XVI: 4. ávarp (20. febrúar 2008)
Benedictus XVI: 5. ávarp (27. febrúar 2008)
Benedictus XVI: Hugvekja við kvöldtíðir (22. apríl 2007)
Ýmislegt efni um heilagan Ágústínus
Angus, Samuel (1906)
Ashley, John Marks (1877)
Augnet (mikilvœgur vefur)
Augustijns Historisch Instituut
Augustinian Recollects @ Province of St. Augustine
Augustinian Studies @ Villanova University, Pennsylvania
Baillie, Rev. John (1859)
Besse, J. (1907, um regluskipan Ágústínusar)
Bindemann, Carl (1844)
Borrelli, Antonio @ Santi, beati e testimoni
Bradshaw, Rob @ Early Church
Clausen, Henrik Nicolai (1827)
Canons Regular of the Immaculate Conception
Cermelli, Agostino (1648)
Choquette, Anne Marie Imelda (1943)
Confederation of the Canons Regular of St. Augustine
Coptic Orthodox Church Network
Chapman, Emmanuel (1934)
Christian Classics Ethereal Library
Claes, Martin @ Centrum voor Patristisch Onderzoek
Cunningham, William (1886)
Cutts, Edward Lewes (1888)
D´Ambrosio, Marcellino @ The Corssroads Initiative
Dorner, A. (1873)
Encyclopaedia Britannica (1878)
Encyclopaedia Britannica (1911)
Encyclopedia of Creation Science
Eskridge, James Burnett (1912)
Figgis, John Neville (1921)
Flottorp & Halvorsen @ Store norske leksikon
Friberg, Hans Daniel (1944)
Friedrich, Philipp (1907)
Geest, Paul van @ Centrum voor Patristisch Onderzoek
Guitton, Jean (1955, hér ensk þýðing frá 1959)
Harmless, William SJ @ Springhill College, Alabama (bókfrœði)
Hatzfeld, Adolphe (1898)
Heilagra manna sögur, I. bindi (C. R. Unger gaf út 1877, varðandi Ágústínus einkum eftir handritunum AM 234 fol og AM 235 fol)
Hewit, Augustine Francis (1893)
Hodges, George (1915)
Hooker, Richard @ Washington State University
Hugonis de Sancto Victore (12. öld, um reglu Ágústínusar)
Humphrey, Edward Frank (1912)
Jaspers, Karl (1957, hér ensk þýðing frá 1962)
Kay, William (1860)
Kelsey, Morton T. @ Mr. Renaissance
Kemerling, Garth @ Philosophy Pages
Kreis, Steven @ The History Guide
Kubicki, Fr. James SJ (hljóðskrár)
Lacey, Thomas Alexander (1914, 1916)
Loofs, F. @ New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge
MacQueen, David John (1958)
McIntosh, John S. (1912)
Mitchell, Barry (um músík)
Moi, Oddvar @ En Katolsk Weblog
Montgomery, William (1914)
Moriarty, Patrick Eugene (19. öld)
Murphy, B. Keith (2006, hljóðskrá)
Murphy, James Jerome (1974, 2001)
Nielsen, Cynthia R. @ Per Caritatem
Nitzsch, Friedrich August Berthold (1865, evangelisch)
Odden, Per Einar @ kaþólska kirkjan í Noregi
O´Connor, William Patrick (1921)
O´Donnell, James @ Georgetown University, Washington DC
Oliveira, Plinio Corrêa de @ Tradition in Action
Osmun, George Wilbur (1906)
Ottley, Robert L. (1919)
Papademetriou, George @ Greek Orthodox Archdiocese of America
Parry, Thomas Jones (1913)
Petersen, Asbjørn @ Kristeligt Dagblad (2005)
Portalié, Eugène: Life of St. Augustine (1907)
Portalié, Eugène: Works of St. Augustine (1907)
Portalié, Eugène: Teaching of St. Augustine (1907)
Possidius biskup (5. öld; aðrar útgáfur hér og hér og hér)
Przywara, Erich (1958)
Rives, Amélie (1906; annað nafn höfundar: Troubeetzkoy prinsessa)
Romanelli, Guiseppe (1880)
Sarkissian, Robert @ Island of Freedom
Schaff, Philip (1854)
Seabury, Samuel (1833)
Spalding, James Field (1886)
Sparrow-Simpson, William John (1910)
Stadlers Vollständiges Heiligenlexikon
Stanford Encyclopedia of Philosophy
Storz, Joseph (1882)
The Internet Encyclopedia of Philosophy
Trench, Richard Chenevix (1851)
Villadsen, Holger @ Nordisk patristisk bibliografi
Wamelius, Eugenius (1624, falleg bók)
Waters, William George (1906)
Wikipedia (enska)
Wikipedia (franska)
Wikipedia (ítalska)
Wikipedia (latína)
Wikipedia (spænska)
Wikipedia (þýzka)
Wikiquote (enska)
Zentrum für Augustinusforschung in Würzburg
Zernoff, Raphael @ Augustine´s Writings (bókaskrá etc)
Posted in Meyjar, Norður-Afríka, Píslarvottar on 29.7.2009| Leave a Comment »
Katrín hét prinsessa í Alexandríu í Egyptalandi og var á dögum fyrir eitthvað 1.700 árum. Hún missti ung foreldra sína en lifði áfram í vellystingum í höllinni, þótti snemma afar skörp og víðlesin en hofmóðug nokkuð og fannst enginn ungur maður vera sér samboðinn. Þegar hún var 18 ára, hitti hún gamlan einsetumann. Hann sagði, að hinn sanni brúðgumi hennar væri Jesús Kristur. Og nú tók Katrín sinnaskiptum, iðraðist háttsemi sinnar og bað prest að skíra sig til kristinnar trúar.
Á þessum tíma börðust Maxentius [aðrir segja Maximinus] og Konstantinus um hið rómverska keisaradœmi. Hinn fyrrnefndi kom til Alexandríu og krafðist þess, að allir fœrðu rómversku guðunum fórn. Það átti líka við um Katrínu, sem gekk fyrir hann og andmælti opinberlega þessari hjáguðadýrkun. Henni mæltist vel, og Maxentius lét kalla til fimmtíu egypska heimspekinga og mælskumenn, til að hrekja orð hennar. En það heppnaðist ekki betur en svo, að hún taldi þá alla á að taka kristna trú. Keisarinn varð ævareiður og lét brenna þá á báli.
Katrínu var hins vegar varpað í fangelsi. Maxentius leit hana þó girndarauga og reyndi að vinna hana til fylgilags, sem mistókst, því að hún kvaðst vera brúður Krists. Hún var þá hýdd í tvær klukkustundir og síðan múruð inni í fangaklefa, án þess að fá vott eða þurrt. En engill gerði að sárum hennar, dúfa flaug með mat inn um gluggann og Kristur birtist henni í sýn.
Maxentius hafði um þessar mundir brugðið sér í eftirlitsferð. Þegar hann kom til baka, reyndist trúarstyrkur Katrínar hafa smitað út frá sér. Faustina keisaraynja og Porfyrius lífvarðarforingi höfðu tekið kristna trú, og hann hafði auk heldur kristnað 200 hermenn. Nú missti keisarinn alveg stjórn á sér og lét hálshöggva þau öll.
Ekki batnaði skap hans, þegar í tugthúsið kom og Katrín reyndist vera heil heilsu og vel á sig komin. Hann gaf fyrirmæli um að brjóta í henni hvert bein með hjóli og steglum. En Drottinn sendi eldingu, sem eyðilagði drápstólið og grandaði böðlunum og fleira fólki. Þá byrjaði lýðurinn að hrópa: “Guð hinna kristnu er hinn sanni Guð.”
Maxentius fyrirskipaði nú að færa Katrínu til aftökustaðar og hálshöggva hana. En allur almenningur gekk með henni og hyllti hana. Hún bað fyrir líkamlegri og andlegri velferð egypzku þjóðarinnar og bað öllum þeim blessunar, sem vildu minnast sín. Þegar hún svo hafði verið höggvin með sverði, rann ekki blóð heldur mjólk úr hálsi hennar, “til vitnis skírlífis hennar en til lofs og dýrðar almáttkum Guði”, og herskari engla flutti líkamann upp á Sínaífjall [Horeb]. Messudagur hennar er 25. nóvember.
Nokkurn veginn svona hljóðar helgisagan um heilaga Katrínu frá Alexandríu og er ekki studd samtímaheimildum, sem nú þekkjast. Þess vegna stóð til 1969 að strika þessa góðu mey út úr dýrlingatali og öllum bókum rómversku kirkjunnar. Heimildir væru ekki nógu miklar til að hafa hana í hávegum. Hún hefði jafnvel aldrei verið á dögum. En þá reis upp til andmæla margt fólk úr austurkirkjunum, með fjölda af eldgömlum Katrínaríkonum í höndum og í fullvissu um heilagleika meyjarinnar. Og ekki má gleyma heimspekingum, sem var þessi verndardýrlingur fastur í hendi. Látið var við það sitja að afmá hana úr hinni almennu messudagaskrá en heimila einstökum biskupum að fara sínu fram. Rómverska messubókin var aftur endurskoðuð 2002, og öllum að óvörum birtist heilög Katrín á nýjan leik, og þar mun hún enn vera (þótt á Norðurlöndum eigi hinn blessaði Niels Steensen öllu meira í sameiginlegum messudegi þeirra).
Í hinni fornu Katrínarsögu, sem rituð var á Íslandi, segir um Sínaífjall: “Þar lætur Guð gerast ótallegar jarteinir fyrir hennar verðleika. Verða þar djöfulóðir heilir, hrumir og haltir ganga, líkþráir hreinsast, blindir sjá, daufir heyra en dauðir lifna. Upp úr leiði hennar sprettur viðsmjörs brunnur, sá er aldrei þrotnar. Eru þar af smurðir líkamir sjúkra manna, þeirra er þaðan flytja fagnað slíkrar heilsu, sem hver kann sér að æskja. Og er þar hinn mesti bœnastaður, og enginn kom þar svo heilsulaus, að eigi fengi bót allra meina, þeir sem þangað sóttu með réttri trú og sannri ást og von sinnar heilsu.”
Sjá einnig grein um Katrínarklaustrið á Sínaífjalli.
Agasso, Domenico @ Santi, beati e testimoni
Butler, Alban @ Sacred Texts Arhive
Clugnet, Léon @ The Catholic Encyclopedia (1908)
Heilagra manna sögur, I. bindi (C. R. Unger gaf út 1877, varðandi Katrínu einkum eftir handritinu AM 233 a fol)
Keck & Redington @ Saint Pachomius Library
Odden, Per Einar @ Den Katolske Kirke i Norge
Wikipedia (enska)
Wikipédia (franska)
Wikipedia (ítalska)
Wikipédia (portúgalska)
Wikipedia (spænska)
Wikipedia (þýzka)
Posted in Helgistaðir, Norður-Afríka on 29.7.2009| Leave a Comment »
Sú frétt var sögð vorið 2008, að höll drottningarinnar af Saba hefði fundizt í bœnum Axum í Eþíópíu, sem vissulega er forn kóngaborg, ef til vill frá dögum hinnar frægu drottningar. Þetta var ekki í fyrsta sinn, sem menn töldu sig geta bent á höllina. Í Axum er einnig gömul kirkja, sem er helguð Vorri frú Maríu af Zíon, og við hana stendur lokað hús, sem heitir Kapella steintöflunnar. Meðfylgjandi er mynd af þessari kapellu. Orþódoxa kirkjan í Eþíópíu heldur því fram, að þar sé sáttmálsörkin enn varðveitt. Hennar gætir munkur, sem sérstaklega er vígður til starfans og má aldrei stíga fœti út úr kapellunni. Þegar hann deyr, tekur annar munkur við með sama skilorði, og svo hefur verið ævalengi. Stranglega er bannað, að gestir fari inn í þessa kapellu, til að skoða örkina, ekki einu sinni sjálfur patríarkinn. Ekki er til að ýta undir átroðning gesta, að sagnir ganga um mjög sterkt og hættulegt ljós, sem berist frá örkinni, svo að sumir munkar hafi skemmzt á sjón. Sjá einnig í The Catholic Encyclopedia.
Helgisetur 